MERHABA HAYAT BEN GELDİM

      Biraz aceleci miyiz ne? Mercimek, beklenen tarihten 1,5 hafta önce normal doğumla tam dünyaya gelirken, annesinin birden vazgeçmesiyle sezeryanla 11:15'te hayata gözlerini açıyor.(3330 gr, 50 cm .) 


          Ameliyathaneden odama çıkarıyorlar beni, iyi değilim , dünya umrumda değil, şöyle uzaktan bakıyorum demek 9 aydır merakla beklediğimiz mercimek buymuş.Yatıyorum, gözlerimi kapatıyorum, dokunmayın bana ben uyumak istiyorum ve yaşanılanları unutmak.Bu yüzden bizim başlangıcımız ,doğumun 2. günü  lapa lapa kar yağarken hastaneden çıktığımız andır. Ne yalan söyleyim eve geldiğimizde farkına varmıştım bu meleğin benim oğlum olduğunu. 


        Hamileliğim boyunca mercimek diye bahsettik miniğimizden , adını mercimek koysak büyüyünce bize kızar mı diye düşünmedim değil ?evet kesin kızar ama ona bu isim çok yakışıyor.O bizim minik mercimeğimiz. Dilimiz o kadar çok alışmış ki ilk günlerde Efe demek zor geliyor ama mercimekte demiyoruz, denmiyor..

         

(hamileyken Dilek'le , Murat'ın mercimek için aldığı, bizi çok sevindiren bir hediye. Sadece biz değil herkes mercimek demeye alışmıştı.)

      Nasıl tatlı nasıl güzel bir bebek , bir taraftan sımsıkı sarılıp içime sokasım geliyor bir taraftan dokunmaya kıyamıyorum. Minicik, savunmasız, dünyadan bi haber , sürekl uyumak istiyor  belli ki yormuş bu yolculuk onu. Bir tanem, herşeyim,canım benim; Hayatın boynca çok şanslı, çok kısmetli, bol rızıklı bir ömür yaşa. Hayatından huzur hiç eksik olmasın, hiç bir sağlık problemi yaşama, yüzün hiç asılmasın, çok çok başarılı ol , tüm güzellikleriyle iyi bir gelecek diliyorum sana. Hayat seni hiç ama hiç yormasın.
     
   


devam edecek....